Het rondetafelgesprek vond op beide beursdagen, afgelopen woensdag en donderdag, plaats in de Future Green Hub onder leiding van Ketura Sikken (De Boomkwekerij). Naast Erik Stuurbrink, voorzitter LTO Bomen, Vaste planten en Zomerbloemen, deden mee aan het gesprek: Ilse Roggeveen (Royal Anthos), Elise Wieringa (Intratuin Nederland), Edmund Timm (MPS), Harold Beek (adviesorganisatie GTC+) en Stefan Verbunt (Griffioen Wassenaar).

De CSRD (Corporate Sustainability Reporting Directive) is een EU-richtlijn; het is een verplichte duurzaamheidsrapportage voor grote bedrijven. Die moeten aantonen welke invloed ze hebben op het milieu en de maatschappij. Een bedrijf is ‘groot’ als het voldoet aan minimaal twee van deze drie voorwaarden: meer dan 250 medewerkers, meer dan 50 miljoen euro omzet per jaar, meer dan 25 miljoen euro op de balans.

‘Hopelijk wel gelijk speelveld in EU’

„De CSRD heeft ook op kleine bedrijven impact”, stelde Erik Stuurbrink. Grote bedrijven kunnen namelijk ook aan hun leveranciers informatie vragen over hun duurzaamheid en footprint. „Er komt hopelijk wel een gelijk speelveld in de EU: als grote bedrijven informatie vragen van kwekers in Nederland, dat ze dat ook vragen van kwekers in bijvoorbeeld Italië.

De CSRD gaat verder dan een certificering van duurzaam produceren, zo werd duidelijk in het rondetafelgesprek. In de boomkwekerij en sierteelt zijn veel kleine bedrijven nog niet gecertificeerd. „Een certificering is toch een kostenpost, zeker voor een klein bedrijf.”

Bedrijven collectief helpen aan informatie

Waar kan een bedrijf informatie halen om te voldoen aan de CSRD? Is het een taak voor zowel LTO als Anthos om het voor kleine bedrijven makkelijk te maken? „We zijn op zoek naar collectiviteit”, aldus Stuurbrink, „bijvoorbeeld met een checklist voor bedrijven.” In het rondetafelgesprek werd ook gesuggereerd dat accountants hierin een rol kunnen vervullen.

Rapporteren belangrijkste aspecten

De CSRD is wel verplicht voor grote bedrijven, maar die rapporteren zelf welke duurzaamheidsaspecten het belangrijkst voor het bedrijf zijn. Het winkelschap van bijvoorbeeld Intratuin is anders dan van Albert Heijn. Leveranciers worden daarom geadviseerd om in gesprek te gaan met hun afnemers: welke informatie hebben afnemers nodig? In het rondetafelgesprek werd wel gepleit voor uniformiteit in de vraagstelling aan kwekers.

Vragen over duurzaam produceren kunnen echter ook afkomstig zijn van consumenten. Vanwege de maatschappelijke discussie over gewasbescherming en gezondheid stellen zij steeds vragen in tuincentra, zoals: ‘Is er op deze planten ook gif gebruikt?’ Met een certificering zoals MPS kun je al aantonen hoe duurzaam je produceert. Certificering is echter geen wetgeving, zoals CSRD dat wel is voor grote bedrijven.

Arno Engels